Sommige kinderen worden snel boos. Dit heeft te maken met aanleg, temperament en ervaringen. Boos zijn hoort bij het leven, net als verdrietig zijn. Het proberen te voorkomen van boosheid bij kinderen door bijvoorbeeld grenzen te stellen of juist toe te geven, heeft veel nadelen. Het is ook niet de bedoeling dat je boosheid ontkent of negeert. Dat geeft nog meer spanning.

 

In boosheid zit energie. Boosheid is opgekropte spanning. Boosheid is naar buiten gerichte energie, in tegenstelling tot verdriet. Verdriet is naar binnen gericht, het is gericht op de pijn die je voelt. Als je woede en verdriet tegelijk voelt, voel je je machteloos.

 

Woede is een natuurlijke emotie. Het is een signaal in ons dat ons waarschuwt dat er iets mis is. Woede helpt ons handelen.

 

Soms vraag je je af; “Waar komt dit in eens vandaan?”

 

Voor ouders of opvoeders is het niet altijd duidelijk waar een driftbui vandaan komt. Soms lijkt de oorzaak iets onbenulligs. Toch is de oorzaak van een driftbui van kinderen vaak te herleiden; kinderen verlangen naar zelfstandigheid, zijn gefrustreerd door iets wat zij nog niet te kunnen, worden boos door afwijzing van hun boosheid door ouders/opvoeders, hebben angst voor verlating, afwijzing of voor een gebeurtenis, opeenstapeling van spanning, hebben een sterke behoefte aan aandacht, zijn gekwetst en mogen zich niet ontladen. Onder boosheid zit dus eigenlijk: angst, verlangen naar liefde en energie.

 

Hoe kan een kind op een goede manier zijn boosheid uiten?

 

Accepteren dat een kind boos of teleurgesteld is, en deze boosheid mag uiten, geeft voor een kind uiteindelijk ontspanning. Het geeft een kind ruimte en inzicht in zichzelf en in de redenen van zijn boosheid. Hierdoor kan een kind zelf oplossingen leren bedenken.

 

Geef een kind het gevoel dat zijn emotie geaccepteerd wordt. Dit geeft een kind een positief gevoel. Dat wil niet zeggen dat je een kind zijn zin moet geven. Wanneer je dit wel doet, help je een kind een (drift)bui te gebruiken om zijn zin te krijgen.

 

Boosheid mag er zijn maar de vraag is; hoe kan een kind op een goede manier leren om gaan met deze emotie?

 

Een aantal tips;

Wees een voorbeeld. Laat zien hoe je zelf gevoelens uit en wensen duidelijk maakt. Wanneer jij schreeuwt, zal je kind niet weten hoe het anders kan. Praat rustig en leg uit wat je ziet en voelt.

 

Praat vanuit de ik-boodschap. Een ik-boodschap geeft de ander ruimte om de reden van zijn gedrag duidelijk te maken. Daarnaast geef jij als ouder een goed voorbeeld. Je maakt je eigen gevoel/gedachte kenbaar. Wanneer je praat vanuit een jij-boodschap, komt dit vaak veroordelend over.

 

Geef het kind de ruimte om zijn boze gevoelens te uiten. Steun een kind in de zoektocht naar een oplossing om op een goede manier zijn boosheid te uiten.

 

Laat een kind weten dat de boosheid er mag zijn. Maak (oog)contact en houd een kind liefdevol vast.

 

Verwoord zijn gevoel, zodat het zich begrepen voelt.

 

Luister actief naar een kind. Je hoeft geen verklaring te geven. Stel geen waarom-vragen maar ga in op wat het kind zegt.

 

Geef wel grenzen aan bij aanhoudend gewelddadig gedrag. Roep dit een halt toe.

 

Laat het kind ontladen. In boosheid zit energie. Laat het kind bijvoorbeeld rondjes rennen, stamp voeten of een boze tekening maken.

 

Wil je meer tips? Of wil je meer informatie over een coaching traject waar ik samen met jouw kind op zoek ga naar helpende oplossingen? Neem gerust contact op!

 

Bron:

Luisteren naar kinderen, Thomas Gordon

Het ontwapende zelf, S. Thesenga

Huilen, boos zijn, ruzie, Hanneke van Hasselt-Mooy